फक्त तुझ्याचसाठी …

माझा फोटो
Mumbai, Maharashtra, India
वेड मला लावुन तु शहाणी झालीस... प्रेम माझ्यावर करुन तु का दुसर्याची झालीस? नव्हतचं करायचे प्रेम शेवट पर्यतं तर का सुरुवात केलीस?

शुक्रवार, ३० एप्रिल, २०१०

तू नुसती दिसलीस तरी मला खूप बर वाटत,
तुझा हात हातात घेतल्यावर मनात एक वादळ उठत...


असं वाटत की सतत तुझ्यासोबतच राहावं,
तुझ्याच मांडीवर डोक ठेवून तासंतास झोपावं...


तुझ्या आठवणीत वेळ कसा निघून जातो काही कळतंच नाही,
तू दूर असलीस की मनाची तळमळ काही थांबतच नाही...
असं वाटत की, आहे तिथून उठून तुझ्या जवळ यावं,
तुला माझ्या मिठीत घेऊन, घट्ट पकडून ठेवावं...
तू म्हणालीस, "मी मागशील ते देशील?"...
"तू फ़क्त मागून तर बघ.....", मी अस म्हटल खर..

पण...
तू माझी स्वप्नं मागशील, अस कधीच वाटल नव्हत...

तरीही

कसलाच विचार न करता,

लगेच सगळी स्वप्ने तुझ्या ओंजळीत दिली...

ती घेतलीस आणि दूर निघून गेलीस
मागे वळून न बघता...

किती सहज होत तुझ्यासाठी हे सगळ....

अंगठा कापून दिल्यावर त्या एकलव्याची 

काय अवस्था झाली असेल, 
हे आता कुठे कळायला लागलय मला...
रोज तू स्वप्नात येतेस...
म्हणतेस, मला चंद्र हवाय...
मी लगेच आणून देतो..
मग म्हणतेस मला चांदण्याही
हव्यात...
मी त्याही आणून देतो..
तेव्हा आभाळ मात्र
रिकाम्या नजरेने
माझ्याकडे रागाने बघत राहत..
मी लक्ष देत नाही...
....
.....
मग सकाळ होते..
स्वप्न संपलेल असत....
मी माझ्या
एकलेपणाशी
हातमिळवणी करतो..
..
पण..
दिवसभर
तेच आभाळ
माझ्या रितेपणावर
फ़िदीफ़िदी हसत राहत...
दिवसभर तुझ्या
आठवणी आजुबाजूला
घोंगावत राहतात
लचके तोडत राहतात..
रक्तबंबाळ
करतात मला....
मी पळत राहतो दूर,
तुझ्या आठवणींपासून..
दिवस कण्हत राहतो
संध्याकाळची वाट बघत..
जस जशी संध्याकाळ होऊ लागते
तशा जखमा वेदनारहीत होतात..
खात्री करून तुझ्या आठवणी
माझ आभाळ
सोडत सैलावतात. निघतात... परतीच्या वाटेने
.
.
थोडा मोकळा श्वास घेतो न घेतो तोच
तुझे भास समोर उभे ठाकतात..
बघता बघता सगळीकडे
भरून राहतात..
मग मी ओळखीच्या वाटा टाळत
अनभिद्न्य वाटेने
स्वत:ला वाचवत पळत राहतो..
.
थकतो.. दमतो..
ती वाट, तुझे भास
सरता सरत नाहीत..
शेवटी कोसळतो..
आणि मी माझा
देह सोडून जातो....
पण तरिही अतॄप्त असा...
घुसमट कायम..
.
मेलो तरी ’माझी रात्र’ मला खायला उठते
आणि तेव्हा
माझ्या रात्र रुपी पिंडाला
तुझी स्वप्ने येऊन शिवतात
.
आणि मी मुक्त होतो..
तु म्हणजे एक स्वप्न...,
भल्या पहाटे पडणारे,
तरीही खोटे ठरणारे........ ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
मनात दडुन ठेवलेले,
कितीही भासविले तरीही, डोळ्यातुन ओघळारे ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
श्वासाश्वासात भिनलेले,
तरिही दुर दुर असणारे... ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
तुझ्या आठवणीत जगणारे,
मित्र जवळ असुनही, तुलाच शोधत फ़िरणारे ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
दिवसा सुद्धा छळणारे,
ती सोबत नसतानाही, असल्याचे भासविणारे ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
आठवणींचा कोंदवाडा करणारे,
अनेकदा सावरले तरीही, पुन्हा सर्व पसरणारे ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
माझे कधिही न झालेले,
तु दुर असलीस तरीही, तुझ्या सुखासाठी तळमळणारे ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
तुझ्या विरहात एकटेच जगणारे,
तु जिंकावीस म्हणुन, कितेकदा स्वत:लाच हरविणारे ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
येण्याची तुझ्या, त्याच वळणावर वाट पाहणारे,
प्रत्येक वसंतात झडुनही, पालवीची आस धरणारे ।

तु म्हणजे एक स्वप्न...,
शब्दा शब्दात विणलेले,
मला मात्र नव्या कवितेला वाव देणारे ।
पाहुनी मज अशी
ती का हसते...?
मज ओळख नसली
तरी आपलीशी भासते...


नयनी मज तिच्या
माझे प्रतिबिंब दिसते...
ओठांवरी तियेच्या
माझेच गीत सजते...


चोरुनी मज अशी
ती सांज वेळी पाहते...
नजरानजर होताना
हलकेच गाली हसते...


आज तिच्या हाती मज
ते गुलाब का दिसते...?
उदास मन माझे
डोळे मिटुनी का बसते...?


स्पर्श हा असा कोणता...?
जो मज आपलासा वाटे...