मी नाहीये, मी नसेन कदाचित,

मी नाहीये, मी नसेन कदाचित,
या जगात, अस्तित्वात..
माझा चेहरा आठवतही नसेल बहुदा,
माझी एखादीही गोष्ट,
नसेल तुझ्या स्मरणात...

तरीही ये तू चालत, मी मेल्यानंतर
एक अनामिक कबरीजवळ...
अनामिक यासाठी की तिथेही नसेल माझे नाव
असलीच तर असेल,
तुझ्या आठवणीवरची एखादी कविता

ती वाचून,
धुसरल्या जर काही पुसट भावना
अनवधानाने डोळ्यांच्या पापण्यांवर...
तर अश्रू न मानता,
जपून ठेव माझी आठवण म्हणून...

;;
;;

पण जर का पाणावले नाहीच डोळे तुझे
तर मात्र माझ्या कबरीची चिता करून टाक...

आठवणीने दे

चांदणे पांघरलेले आकाश नाही मागत तुझ्याकडे
क्षितिजावर लुकलुकणारा एक तारा मात्र आठावणीने दे

बेभान कोसळणारा मुक्त पावूस नाही मागत तुझ्याकडे
श्वासात दरवळणारा ओल्या मातीचा सुवास मात्र आठवणीने दे

बेधुंद करणार्या रातराणीचा बहर नाही मागत तुझ्याकडे
जाताना एक मोगर्याची कळी मात्र आठवणीने दे

उसलणारा बेछुट दरया नाही मागत तुझ्याकडे
शांत जलाशयातिल एक तरंग मात्र आठवणीने दे

मुठी एवढे ह्रदय नाही मागत तुझ्याकडे
माझ्यासाठी चुकलेला एक ठोका मात्र आठवणीने दे

आठवणीने दे

तुझ्या आठवणींची शपथ

तुझ्या आठवणींची शपथ
खोट बोलनार नाही
माझ्या वेदनेवर औषध नाही
आकाशा येवढी उंच आहे ती
पाताळापर्यंत पोहचते ती
वारयावर नाचते ती
रात्रीत जागवते ती
सुंदर तर तुझ्या येवढीचं ती
फक्त विरहात रडवते ती
तुझी आठवण आहे ती
हल्ली श्वासांमध्ये वावरते ती

का भरुन येतात डोळे

का भरुन येतात डोळे
का आठवतात त्या आठवणी 
मरनानंतरच जिन जगतोय 
तुझ्याशीवय जिवंतच कुठे आहे मी
हल्ली सर्वच गोष्टींचे भास आहेत 
तुझ्यासाठी गहिवरलेले श्वास आहेत 
अनंतात कुठेतरी भटाकतोय मी 
सार ब्रम्हांडच छोट झालेलं वाटतय 
आज तुझ्या आठवणी किती 
मोठ्या झालेल्या आहेत 
सा~या ब्रम्हांडातचं तुझं 
आस्तीत्व जाणवतेय........!
’
’
’
कदाचीत माझ्या डोळ्यात आता तुझ्या 
आठवणींना देवरुप प्राप्त झालेलं असावं.....?

तू जाताना म्हणालीस,

तू जाताना म्हणालीस,
"मला विसर", किती सहजतेने...
नी तू गेल्यानंतर लोटले
कित्येक काळ उदासवाणे

विसरण्याचा नाकाम प्रयत्न
करून अजून थकलो नाही
विसरायचे हे पक्के ठरवूनही
विसरू काही शकलो नाही

तुला आठवणीने विसरण्याची
रोजच चालते धडपड माझी
पण चुकवत मला एखादी
येतेच चोरआठवण तुझी