शब्द ओठातून....

कधी काळी मी पण असाच होतो
सर्वान सारखा …..
वाटायचं कोणीतरी असावी जीवाला जीव देणारी … .
ओठातून शब्द फुटले नाहीत की,
डोळे पाहून विचारणारी की.
काय झाल तुला आज ?
चंद्ररा सारख्या फुललेल्या चेहऱ्यावर
अमावस्याच्या रात्रीसारखा अंधार कसला आहे ?
दररोज हिरव्यागार गवतासारखा डोलणारा
माळावरच्या वाळलेल्या गवतासारखा का आहेस ?
महाराजांच्या पराकर्माच्या गोष्टी करणारा ….तू
कोणत्या पराजयामध्ये हरवला आहेस ?
बोल ना काही तरी......
ओठांनी नाही तरी डोळ्यांनी तरी …….

पण आता नको वाटत ग तुला पिढावसं …..
माझ्या पिढन्या नेच , कदाचित तू
नदी बनून सागराच्या जवळ येशील …….
पण नाही कळणार त्या गोड पाण्याची चव ……
कदाचित असं हि होईल
किनारा बनून वाट पाहत राहीन ......
पण लाटेला ते जाणवणार नाही …..
पुन्हा ती सागराकडेच ओढली जाईल ….
कदाचित संस्कृतीची असेल जाण
प्रेमळ आई बाबांची असेल ओढ
म्हणून नाही फुटणार शब्द ओठातून....
न तुझ्या न माझ्या.......