समुद्राच्या लाटांनी मन मोहरून गेले
तुझ्या आठवांनी पुन्हा ते बहरून गेले
वारा मंद वाहत आहे,
जणू स्पर्श तुझा होत आहे
लाटांच्या आवाजाचा आव घेऊन
जणू पैंजण तुझे गात आहे
त्याच ठिकाणी बसलो आहे
जिथे तू आणि मी भेटायचो
तुझ्या डोलत बुडणाऱ्या माझ्या
मनाला किती मुश्कीलिनी आवरायचो
खंत एकच आहे आज
एकटाच सूर्यास्त पाहत आहे
आणि अलगद एक लाट
पायाला स्पर्श करून गेली
बघ पुन्हा..................
गतकाळाच्या पडद्या आडून तुझी आठवण आली आहे...........
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा