काल दुपारी एक वेडा पाहिला
कधी हसायचा कधी रडायचा
कधी चालायचा कधी थांबायचा
.
डावीकडे , उजवीकडे कधी
कधी सरळ मागे कधी
चाले कधी धावे कधी
कळे न काय शोधी नक्की
मधेच फतकल मारून बसायचा
हाताच्या मुठी आवळून जमीन बडवायचा
कदाचित तो स्वताच्या सावलीपासून
पीछा सोडवू पाहत होता ..
.
मग मी तुझ्या आठवणींपासून
दूर धावणे थांबवले..
कारण
एकदा तू म्हणालीस होती
मी तुझी "सावली" आहे म्हणून ......
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा