एका डॉक्‍टरांकडे एक८०-८५ वर्षांचे म्हातारेगृहस्थ आपल्या जखमेचेटाके काढून घ्यायला गेले.सकाळी ८.३० चा सुमार.ते डॉक्‍टरांना म्हणाले,थोडं लवकर होईल काकाम? मला ९ वाजताएकीकडे जायचंय.
डॉक्‍टरांसमोर त्या क्षणीकाहीच काम नव्हतं. त्यांनीजखम तपासली,सामानाची जमवाजमव केली आणि टाके काढायचीतयारी केली. दरम्यान, तेत्या गृहस्थाशी गप्पा मारतहोते.
""आजोबा, ९ वाजतादुसऱ्या डॉक्‍टरांचीअपॉइंटमेंट आहे का?''
""नाही! मला ९ वाजतामाझ्या बायकोबरोबरनाश्‍ता करायला दुसऱ्याहॉस्पिटलमध्ये जायचंय.''
""हॉस्पिटलमध्ये? आजारीआहेत का त्या?''
""हो! गेली पाच वर्षेहॉस्पिटलमध्येच आहे ती.''
""अच्छा! आणि तुम्हीवेळेवर गेला नाहीत, तरवाट पाहतील ना त्या?काळजीही करतील...?''
""नाही डॉक्‍टर. तिला "अल्झायमर्स' झालाय. तीगेली पाच वर्षे कोणालाच ओळखत नाही.'' आजोबाशांतपणे म्हणाले.
डॉक्‍टर चकित होऊनम्हणाले, ""आणि तरीहीतुम्ही रोज त्यांच्याबरोबरनाश्‍ता करायला इतक्‍यावेळेवर आणि धडपडूनजाता? त्या तुम्हालाओळखतही नसताना?''
त्यावर पुनः तितक्‍याचशांतपणे म्हातारे गृहस्थम्हणाले, ""डॉक्‍टर ती मलाओळखत नसली, तरी मीतिला गेली कित्येक वर्षेओळखतो. माझी बायकोआहे ती, आणि माझं जिवापाड प्रेम आहेतिच्यावर.''
ऐकता ऐकता डॉक्‍टरांच्याअंगावर रोमांच उभेराहिले. गळा दाटून आला.त्यांच्या मनात आलं, ""हेखरं प्रेम; प्रमे म्हणजे काहीनुसतं घेणं नव्हे, तरत्याबरोबर कितीतरी देणं,निरपेक्षपणे स्वतःकडचाआनंद लुटवणं, उधळणं -त्या गृहस्थांसारखं.''
अचानक इंटरनेटवरूनआलेल्या अनेकसंदेशांमधला एक संदेशडॉक्‍टरांना आठवला-
""चांगल्या लोकांच्यावाट्याला नेहेमीच सगळंसर्वोत्तम येतं असं नाही - पण जे वाट्याला येतंत्यातलं सर्वोत्तम शोधून तेआयुष्य साजरं करतात.''
यालाच आयुष्य म्हणायचं.आपल्या माणसाला आहेतसं स्वीकारणं आणिआपल्या दोन्ही हातांनी,आपल्या सर्वस्वानेत्याच्यावर प्रेमाचा वर्षावकरणं...
खरंच मिळेल असं प्रेमआपल्याला अन्‌ जमेल काअसं प्रेम करणंआपल्याला?...
|
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा