तरीही का कोणास ठाऊक असं वाटतं..

कळतं कुठूनतरी तू होतीस जवळ कुणाच्यातरी 
अलगद तुझा स्पर्श झाला कुणालातरी 
असेल त्याच्यासठी कदाचित तो प्राजक्त 
पण,माझ्यासठी जळणारा कोळसा फक्त 

असो,नशिबातच नसशील तू माझ्या कदाचित 
चंद्र आणि एखादी चांदणी जवळ असल्याचे 
आभास होत राहतात पृथ्वीवरून 
मात्र, प्रत्यक्षात असतं काही कोटी मैलांचं अंतर 

दुःख एवढच बोचतं की,
असे आभासही नाहीत आता आपल्यात 
आणि मनामनातली अंतरंतर मोजमापनाच्या पलीकडची !!! 

तरीही का कोणास ठाऊक असं वाटतं...

थोडे देऊन, ठेऊन थोडे जातो पाऊस

मनात झालि गर्दी जेव्हां आठवणींची
कातरवेळी रिमझिम होती कैक क्षणांची
त्यातील काही हळवे अंगण भिजवून गेले
आणि, उरले सुरले नुसते वाहून गेले
असेच होते जेव्हां जेव्हां येतो पाऊस
थोडे देऊन, ठेऊन थोडे जातो पाऊस

आठवते मग भिजलेली ती नाजुक वेळ
हातामधे हात गुंफण्याचा तो खेळ
किती सरी मग रिमझिम करुनी जातात
कुणास ठाऊक, किती अंगभर रहातात
असेच होते जेव्हां जेव्हां येतो पाऊस
थोडे देऊन, ठेऊन थोडे जातो पाऊस

आठवण...... न संपणारा प्रवास

तिची आठवण
एक न संपणारा भास.

तिची आठवण
एक दोघांचा विश्वास.

तिची आठवण
एक जगण्याचा श्वास.

तिची आठवण
एक स्मृतिलाच ध्यास.

तिची आठवण
एक ह्र्दयातला वास.

तिची आठवण
एक आठवणीची आरास.

तिची आठवण
एक अश्रुची भड़ास.

आठवण.......... ?

आठवण ठेउन ठरवले
तिला आता आठवायचे नाही.

कारण..........

तिच्या सोबतचे क्षण न क्षण
सोडत नाहीत आठवणी.

आज मात्र क्षण न क्षण
टोचत राहातात आठवणी.

वेळेच भान न ठेवता 
भिडस्तपणे येतात तिच्या आठवणी.

मग, मीही भीडभाड न ठेवता 
घुसतो तिच्या आठवणीत.

मोरपंखा सारख्या अलगद
येतात तिच्या आठवणी.

मग, दिवसभर मला,
ओरबाडत राहातात तिच्या आठवणी.

म्हणुनच..........

आठवण ठेउन ठरवले
तिला आता आठवायचे नाही.

पण.....

तिची आठवण एवढी कोरल्या गेलीय,
काय ठरवले तेच आता आठवत नाही.